ေန အဲဒီမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေန ငါနဲ႔ ခပ္ေဝးေဝးမွာေန မေခၚဘဲ မလာနဲ႔ သင္ဟာ ငါ့ရဲ႕ အေဖာ္ေကာင္း မဟုတ္ဘူး ေန႔လည္း ေန႔မုိ႔လုိ ညလည္း ညမုိ႔လုိ႔ အေၾကာင္းျပခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ သင္ဟာ ငါ့ကုိ စုန္းပူးသလုိ ျဖစ္ေအာင္ ကြယ္ရာကေန ငါ့ကုိ တြန္းလြတ္တယ္ ငါ့မွာ သင့္ေဘးတီးမႈေၾကာင့္ သိလွ်က္နဲ႔ မသိသလုိလုိ မသိလွ်က္နဲ႔ သိသလုိလုိ ငါနဲ႔ငါ
ဒီအကုသုိလ္စိတ္တုိ႔ရယ္ေၾကာင့္
အကုသုိလ္စိတ္ ၁၂ မ်ိဳးရွိတာကုိ သိၿပီးၿပီလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ အဲဒီ ၁၂ မ်ိဳးမွာ ေလာဘက (၈) မ်ိဳး၊ ေဒါသက (၂) မ်ိဳး၊ ေမာဟက (၂) မ်ိဳးရွိတယ္။ ေလာဘ ရွစ္မ်ိဳးကုိ ေသခ်ာမွတ္မိရဲ႔လား မသိဘူး။ မွတ္မိတယ္ဆုိရင္ အဲဒီ ေလာဘကုိ ဒီလုိေလး ခြဲလုိ႔ ရတယ္။ ပံုစံ တစ္မ်ိဳးနဲ႔ အစုလုိက္
အကုသုိလ္စိတ္ (၁၂) ပါး
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အလုပ္တစ္ခု လုပ္တယ္။ အဲဒီအလုပ္က ႏွစ္မ်ိဳး ကြဲလာတယ္။ ေကာင္းမႈႏွင့္ မေကာင္းမႈ ဆုိၿပီးေတာ့ေပါ့။ အဲဒီလုိ ေကာင္းမႈႏွင့္ မေကာင္းမႈ ျဖစ္လာေအာင္ ဦးေဆာင္ေနတာကေတာ့ စိတ္ ပါပဲ။ ဘယ္ကိစၥ အလုပ္မွာ မဆုိ စိတ္ပါပါတယ္။ စိတ္မပါဘူး ဆုိတဲ့ အလုပ္လံုး၀ မရွိပါဘူး။ လုပ္ရင္း ကုိင္ရင္း ပ်င္းေနရင္ ပ်င္းေနတဲ့စိတ္ ညဥ္းေငြ႔ေနရင္ ညဥ္းေငြ႕ေနတဲ့စိတ္
အားအားေန အကုသုိလ္မယူၾကပါနဲ႔
ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းအားလုံးကုိ ကၽြန္ေတာ္ အၿမဲဆုံးမေလ့ရွိေသာ စကားတစ္ခြန္းမွာ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွာ ဘယ္လုိပင္ေနထုိင္ေနသည္ ျဖစ္ေစ ထုိေနထုိင္ခ်ိန္တုိင္း ကုသုိလ္ႏွင့္ အကုသုိလ္ႏွစ္မ်ိဳးသားျဖစ္ေနသည္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ကပ္၍ ေမးတတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက အိပ္ေနခ်ိန္ဆုိရင္ေကာ ကုသိုလ္ျဖစ္သလား အကုသုိလ္ျဖစ္သလား ဟုေမးလာႏုိင္သည္။ အျပင္က သူငယ္ခ်င္းက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ မေမးရဲပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ျပန္မေျပာရဲ ေလာက္ဘူးဟု ထင္သည့္သူမ်ားကုိသာ ကၽြန္ေတာ္ၾသ၀ါဒေႁခြတတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။