“မင္းတုိ႔ ဒုိ႔မစုိးရိမ္တုိက္သစ္က သံဃာေတြက မ်ားေတာ့ကုိ ႏုိင္ငံျခားဧည့္သည္ေတြက ခဏခဏ လာၿပီးေတာ့ အကဲခတ္တယ္၊ သူတုိ႔ရဲ႕ လမ္းၫႊန္စာအုပ္ကေလးထဲမွာ “ေရႊအင္ပင္ေက်ာင္းႀကီးရဲ႕ အနီးမွာ သံဃာေတြ ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ သီတင္းသံုးတဲ့ ေက်ာင္းတုိက္ႀကီးတစ္တုိက္ရွိတယ္” လုိ႔ အဲဒီလုိေရးထားပါသတဲ့။ အဲ ပါတဲ့အတြက္ ေရႊအင္ပင္ေက်ာင္းကေတာ့ အႏုပညာေလ့လာဖုိ႔။ ၿပီးေတာ့ ေရႊအင္ပင္တစ္ေက်ာင္းလံုးက ကၽြန္းသားနဲ႔ခ်ည္းေဆာက္ထားတာ၊ တုိင္ကလည္း ကၽြန္းသား၊ အကာကလည္း ကၽြန္းသား၊ ပန္းပု႐ုပ္ကလည္း
သူတုိ႔ သိခဲ့ရင္
ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ တစ္ခ်ိန္တုန္းက သူခုိးမရွိတဲ့ႏုိင္ငံလုိ႔ ေရႊထီးေဆာင္းခဲ့ဖူးတယ္။ ဒီလုိ ျပန္ေျပာင္းေျပာရတာက ေရွးျမန္မာေတြကုိ လက္ရွိျမန္မာေတြအားက်ေစခ်င္လုိ႔ပါ။ အတိတ္ကုိ လွမ္းတူးေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ေန႔ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေျပာျပတယ္။ “ဗုဒၶဘာသာကုိ ရ႕ဲ တရားေတာ္ဟာ အလြန္ႏူးညံ့သိမ့္ေမြ႕လြန္းတယ္။ ဥပမာကြာ မင္းလက္ထဲမွာ ေထာင္တန္ႏွစ္ရြက္ရွိတယ္။ ဒါနဲ႔ မင္းက တစ္ေထာင္တန္ပစၥည္းတစ္ခုကုိ ၀ယ္လုိက္တယ္။ မင္းဆီမွာရွိေနတဲ့ ေထာင္တန္ ႏွစ္ရြက္မွာ တစ္ရြက္က ႏြမ္းေနတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ေျဖခဲ့သည္ ေမးခြန္း
ေမး။ ဘုရားရွိခိုးတာ အက်ိဳးေက်းဇူးရွိႏုိင္ပါသလား။ ေျဖ။ (၁) ဘုရားရွင္၌ ႐ုိေသျခင္း၊ တုပ္၀ပ္က်ိဳးႏြံျခင္းရွိတယ္။ (၂) (က) ရတနာသံုးပါး၌ ၾကည္ညိဳမႈ ကံ ကံ၏အက်ိဳးကုိ ယံုၾကည္မႈ သဒၶါတရားတုိးပြားလာတယ္။ (ခ) အမွတ္သတိ ေကာင္းလာတယ္။ မေမ့ေလ်ာ့ဘူး။ မ႐ူးသြပ္ႏုိင္ဘူး။ စိတ္ေရာဂါ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ (ဂ) ဉာဏ္ပညာ ထက္ျမက္လာတယ္။ အရာရာကုိ အလြယ္တကူ အမွတ္ရႏုိင္တယ္။ (ဃ)
တဏွာဖမ္းတဲ့ အကန္းေတြ
ဆုိပိမ့္မညာ၊ ေစ့ေစ့နာေလာ၊ ဂဂၤါသဲမွ်၊ ပြင့္ကုန္ၾကသား၊ ဘုရားသာသနာ၊ ေခတ္အခါတြင္၊ လူရြာနတ္၌၊ နင္ႀကံဳႀကိဳက္လည္း၊ အမုိက္မေခၽြ၊ အလုိက္ေန၍၊ အေျခမႀကီး၊ အခ်ည္းႏွီးလွ်င္၊ တီးတီးေယာင္ေယာင္၊ ခုတုိင္ေအာင္တည့္။ သန္းေခါင္လကြယ္၊ ေတာအုပ္လည္၌၊ ရွစ္နယ္ပတ္ကုန္း၊ အျပည့္ဖုံးသည္ မုိဃ္းလံုးတိမ္တုိက္၊ လွ်ပ္မႀကိဳက္သား၊ အမုိက္ေလးျပား၊ အင္ေလးပါးထက္၊ နင္ကရာေထာင္၊ မကေမွာင္၏။ လူ႔ေဘာင္လူရြာ၊ သာသနာ၌၊ ၾကမၼာေတာ္၍၊ ယခုေတြ႕လည္း၊ အေလ့မလြဲ၊ အမ်ားနည္းလွ်င္၊
လူျဖစ္နာတယ္
ေရႊေသာ ေငြေသာ၊ ဘယ္လုိေပါလည္း၊ ေလာဘစုံမက္၊ မလႉရက္က၊ ဘ၀တြက္တာ၊ လူျဖစ္နာ၏။ ဘုရားသာသနာ၊ ေတြ႕ႀကံဳပါလည္း၊ ေကာင္းစြာသီလ၊ မတည္ၾကလွ်င္၊ ဘ၀တြက္တာ၊ လူျဖစ္နာ၏။ ဗုဒၶတရား၊ ရွိေနျငားလည္း၊ အမွားႏွစ္ၿခိဳက္၊ လမ္းလႊဲလုိက္က၊ လူ႔ဘ၀မွာ၊ ျဖစ္ရနာ၏။ သူေတာ္ေကာင္းတရား၊ နာရျငားလည္း၊ ေလးစားႀကိဳးကုတ္၊ အားမထုတ္က၊ ဆုတ္ယုတ္သင့္မွာ၊ လူျဖစ္နာ၏။ လက္ရွိလူ၌၊ ေနရခုိက္မွာ၊ ဒါန သီလာ၊ ဘာ၀နာကုိ၊
အယုတ္မာဆံုး ေယာက်ာ္း
ယသသတုိ႔သားနဲ႔ မင္းသားငယ္ ၃၀ တုိ႔ဟာ ေတာတစ္ခုမွာ ျပည့္တန္ဆာနဲ႔အတူ အရွက္ကင္းမဲ့စြာေပ်ာ္ပါးေနခဲ့တယ္။ ေပ်ာ္ပါးၿပီးလုိ႔ အိပ္စက္ၾကခ်ိန္မွာ ျပည့္တန္ဆာမဟာ ယသသတုိ႔သားတုိ႔ပုိင္ဆုိင္တဲ့ပစၥည္းမ်ားစြာကုိ ယူၿပီး ထြက္ေျပးတယ္။ ယသတုိ႔ႏုိးလာေတာ့ အဲဒီျပည့္တန္ဆာမကုိ ရွာတယ္။ ရွာရင္း သစ္ပင္တစ္ပင္ေအာက္မွာ ထုိင္ေနတဲ့ ဘုရားရွင္ကုိ ေတြ႕တယ္။ သူတုိ႔က ျပည့္တန္ဆာမတစ္ေယာက္ (အငွါးမယား) ကုိ မေတြ႕မိဘူးလား လုိ႔ေမးတယ္။ ဘုရားရွင္က “မယားကုိရွာတာထက္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ
ခုႏွစ္ေန႔ ဘုရားရွိခုိး
ၾကာသပေတးေန႔ ပဋိသေႏၶယူ သံုးလူ႕ရွင္ပင္ ၊ ကၽြန္႔ထိပ္တင္၊ ေသာင္းခြင္စၾကာ၀ဠာ၊ နတ္ျဗဟၼာတုိ႔၊ ညီညာ႐ံုးစု၊ ေတာင္းပန္မႈေၾကာင့္၊ ေတာင္းပန္မႈေၾကာင့္၊ ရတုနဂုိရ္၊ ရႊန္းရႊန္းစုိသည္၊ ၀ါဆုိလျပည့္၊ ႂကြက္မင္းေန႔၀ယ္၊ ခ်မ္းေျမ့ၾကည္ျဖဴ၊ သေႏၶယူသည္၊ နတ္လူၿငိမ္းဖုိ႔၊ ကိန္းပါကုိ။ ေသၾကာေန႔ဖြားျမင္ သေႏၶယူခါ ၊ ဆယ္လၾကာေသာ္၊ မဟာသကၠရာဇ္၊ ေျခာက္ဆယ့္ရွစ္ႀကံဳ၊ ကဆုန္လျပည့္၊ ေသာၾကာေန႔၀ယ္၊ ခ်မ္းေျမ့စံုစီ၊ လုမၺိနီ၌ ၊ မဟီလႈိက္ဆူ။