သင်တန်းပေးတဲ့အခါ ရှေ့က သင်ပေးသူဟာ ဆရာ မဖြစ်ရပါဘူး။ မြန်မာနိုင်ငံက သိတဲ့ ဆရာဆိုတာမျိုးက သူသိ သူတတ်ဖြစ်လွန်းအားကြီးတယ်။ အသိ အတတ်ပညာအားလုံးက ဆရာ့ဆီကလာတာချည်း ဖြစ်အောင် ရှေ့ကနေ ကရားရေလွတ်ပြောတယ်။ တပည့်တွေကို အခွံချည်းသက်သက်ထားလေ့ရှိတယ်။ ပြောသေးတယ်။ အဖြူထည်ကို ဆေးမဆိုးမိစေနဲ့ဆိုပြီး သူရို့ပဲ ခုနှစ်ရောင်ခြယ်တယ်။ ပြီးတော့ ဆရာ့ဂုဏ်ဆိုပြီး ဖြစ်တော့တာပဲ။ သည်တော့ သင်တန်းပေးတဲ့အခါ သင်တန်းသားတွေကို ပံ့ပိုးပေးရုံပဲ
သင်တန်းပေးရာမှာ တချို့ကိစ္စတွေ (တချို့သင်ခန်းစာတွေ) ကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ လိုက်နာဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ မြင်နေရတာက praxis (အတွေ့အကြုံအားဖြင့် သင်ယူခြင်း) ကိုပေးတယ်။ ကိုယ်တိုင်ကျတော့ praxis (အတွေ့အကြုံအားဖြင့် သင်ယူခြင်း) မဖြစ်တာမျိုးရှိတယ်။ တခါခါ အလုပ်တစ်ခုအပေါ် ဘယ်လိုခံစားပေးရမလဲ။ ဘယ်ကနေ ခံစားမလဲဆိုတာကိုတောင် မတွေ့တာ မသိတာ မခံစားတာကို တွေ့ရတယ်။ ဝတ်ကျေ တန်းကျေဖြစ်မနေဖို့ အရေးကြီးတာပဲ။ ဒါကို
သင်တန်းတစ်ခုကောင်းကောင်းပေးချင်တယ်ဆိုရင် ရည်ရွယ်ချက်တစ်ခု ထားရမယ်။ ဒီသင်တန်းသားတွေ ဘာဖြစ်သွားရမယ်။ ဘယ်အဆင့်အထိ ရောက်ရမယ်ဆိုပြီးတော့ပေါ့။ မြန်မာစကားပုံလေးတစ်ခုကိုလည်း နားလည်ထားရမယ်။ ဒူးလောက်မှန်းမှ ရင်လောက်ကျ ဆိုတဲ့စကားပုံ။ (ရင်လောက်မှန်းမှ ဒူးလောက်ကျ မဟုတ်ဘူးနော်၊ အဲဒါ အမြဲမှားကြတယ်။ မှားစရာမရှိ ကြံဖန်မှားချင်နေသူတွေ) တစ်ခါခါကျရင်လည်း ကျော်ချင် ကျော်ပေမပေါ့။ သင်တန်းအစမှာ ပြောနေကျ ပုံပြင်လေးတစ်ခုအတိုင်းပါပဲ။ တနေ့တော့ ဂျပန်လူငယ်လေး တစ်ယောက် (ဒီနေရာမှာ တချို့က
ဖွံ့ဖြိုးရေးဆိုင်ရာ သင်တန်းပံ့ပိုးနည်းကို ရေးလာတာ ခုဆို အမှတ်စဉ် (၄) ကိုရောက်လာပါပြီ။ ဒါပေမယ့် အခု ရေးမှာကလည်း ဖွံ့ဖြိုးရေးဆိုင်ရာသင်တန်းပံ့ပိုးနည်း (၂) မှာပါခဲ့တဲ့ SPOT ဆိုတဲ့ နည်းထဲက P ဆိုတဲ့ Process ကိုပဲ ထပ်ပြောသွားပါ့မယ်။ ဖွံ့ဖြိုးရေးဆိုင်ရာသင်တန်းပံ့ပိုးနည်း (၃) မှာပြောခဲ့တဲ့ Process ကတော့ Participant Process ဖြစ်ပါတယ်။ အခုပြောမယ့်
ဖွံ့ဖြိုးရေးဆိုင်ရာ သင်တန်းပေးနည်းဆိုပေမယ့် ဒီတစ်ကြိမ်တော့ သင်တန်းထဲမှာ ဖြစ်ပေါ်တတ်တဲ့ သင်တန်းသား အခြေအနေလေးတွေကို ပြောပြချင်ပါတယ်။ ဖွံ့ဖြိုးရေးဆိုင်ရာသင်တန်းပံ့ပိုးနည်း (၂) မှာ ပါခဲ့တဲ့ SPOT ထဲက P ဆိုတဲ့ စကားလုံးလေးဟာ Process လို့ဖွင့်ဆိုခဲ့တယ်။ အဲဒီမှာတုန်းကလည်း Process နဲ့ပတ်သက်ပြီး တမျိုးတမည် ရှင်းပြခဲ့တယ်။ ခုကတော့ ဖြစ်စဉ်များစွာရှိတဲ့အထဲက သင်တန်းတွေမှာ ကြုံရတဲ့ သင်တန်းသားဖြစ်စဉ်ပေါ့။
သင်တန်းတစ်ခုပေးပြီဆိုရင် ပထမဆုံး အရေးကြီးတဲ့ အခြေခံအချက်ကလေးတွေကိုတော့ သိထားသင့်တယ်မဟုတ်ပါလား။ ပထမဆုံးသိထားရမည်က ပံ့ပိုးသူ ဆိုသည့်အပိုင်းဖြစ်သည်။ တရားဟောခိုင်းခြင်းမဟုတ်။ ဆုံးမခိုင်းခြင်းမဟုတ်ကြောင်း ဆိုသည်ကို သိထားရမည်။ ပံ့ပိုးသူ၏ အဓိက လုပ်ရပ်မှာ သင်တန်းသားများ မိမိကိုယ်ကို မိမိ ပြန်လည်ရှာဖွေ သင်ယူတတ်မြောက်တတ်ဖို့ ဖြစ်သည်။ ပံ့ပိုးမည့်အစီအစဉ်တွင် သတိထားရမည့်အချက်ကလေး လေးချက်ရှိသည်။ အင်္ဂလိပ်လို အတိုကော spot ဟုခေါ်သည်။ S
သင်တန်းတွေ အမျိုးမျိုးရှိရာမှာ သည်နောက်ပိုင်း မြန်မာနိုင်ငံထဲ တော်တော်လေး အသုံးပြုလာကြတဲ့ ဖွံ့ဖြိုးရေးဆိုင်ရာ သင်တန်းတွေ ပေးလာကြတာ တွေ့ရတယ်။ အဲဒီဖွံ့ဖြိုးရေးဆိုင်ရာ သင်တန်းတွေမှာ သင်တန်းပေးပုံကလည်း နည်းတွေအမျိုးမျိုး ရှိပြန်တယ်။ အဲဒီထဲက ဝေါကဖေး World Café ဆိုတဲ့ သင်တန်းပေးနည်းလေး အကြောင်း နည်းနည်းကျဉ်းကျဉ်းပြောပြချင်ပါတယ်။ သည်နည်းက များသောအားဖြင့် အုပ်စုလိုက်ဆွေးနွေးမှုကို ပိုအသားပေးတယ်။ သက်တောင့်သက်သာ အေးအေးလူလူနဲ့ ကိုယ့်အတွေး