နောင်တောင်းတွင် ကျောင်းပိတ်သည့် ကာလဖြစ်သည့် နွေရာသီ၌ ယဉ်ကျေးလိမ္မာသင်တန်းအမည်ဖြင့် သင်တန်းစတင် ဖွင့်လှစ်ခဲ့စဉ်က ပထမအကြိမ်တွင် သင်တန်းသား/သူပေါင်း (၃၅၀) ခန့်တက်ရောက်ခဲ့သည်။ နောက်နှစ်များတွင် သင်ကြားသည့် ဘာသာရပ်များနှင့် ကိုက်ညီမှု ရှိစေရန်အတွက် ဗုဒ္ဓဘာသာ လူငယ်စွမ်းရည်မြှင့်သင်တန်းဟု အမည်ပေးကာ နှစ်နှစ်ဆက်တိုက် ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ ထိုနှစ်များတွင် ပထမနှစ်၌ သင်တန်းသား/သူပေါင်း (၇၀၀) ကျော် တက်ရောက်ခဲ့ပြီး နောက်နှစ်တွင် သင်တန်းသား/သူပေါင်း (၁၁၀၀)
ပြောချင်တာတွေ လျှောက်ပြောမှ ဖြစ်ပါတယ်။ ကျနော့် ဘလော့ ခေါင်းစီးလို Metanarrative တစ်ခုပဲ ဖြစ်သွားမှာပါ။ ဘယ်သူမှ မဖတ်ဘူးဆိုတော့ ဒါမျိုးတွေ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နဲ့ ရေးအား ရှိတာပေါ့ဗျာ။ မဟုတ်ဘူးလား။ ဒီလိုပါ။ ဒီနှစ် ဂျူလိုင်လ (၆) ရက်နေ့ကတည်းက စခဲ့တဲ့ သင်တန်းတစ်ခုဟာ လာမယ့် (၂၅) ရက်မှာ ပြီးမှာ ဖြစ်ပါတယ်။ ကိုယ် ခေါင်းဆောင်
ကစားနည်းများ မုန်လာဥဖြူ ရည်ရွယ်ချက် – သဘာဝ ပတ်ဝန်းကျင်ကို ထိန်းသိမ်းတတ်ရန် လိုအပ်ချိန် – ၂၀ မိနစ် လူဦးရေ – သင်တန်းသားအားလုံး လိုအပ်ပစ္စည်း – ဖလစ်ချပ်၊ မာကာပင်၊ စက္ကူတိတ်၊ မုန်လာဥဖြူ ငါးလုံးနှင့် မီးဖိုချောင်သုံး ဓားငါးချောင်း လုပ်ဆောင်နည်းအဆင့်ဆင့်။ ။ အဖွဲ့ ငါးဖွဲ့ခွဲလိုက်ပါ။ တစ်ဖွဲ့စီကို ဖလစ်ချပ်၊ မာကာပင်၊
မနက် လေးနာရာ အိပ်ယာက ထရတယ်ဆိုတော့ တချိန်က တောင်ကြီးမြို့ ဥတ္တရာရုံကျောင်းတိုက်မှာ နေခဲ့ဖူးတဲ့ ကိုရင်ဘဝကို ပြေးအမှတ်ရတယ်။ မြို့မြောက်ဘက်အစွန်ကနေ တောင်ကြီးမြို့တောင်ဘက်အစွန်အထိ ဆွမ်းခံရတာဆိုတော့ အိပ်ချင်မူးတူး၊ အေးကအေးနဲ့ ထပြီးပြေးခဲ့ ရတဲ့ဘဝကိုလေ။ ဒီနေ့မနက် ကဆုန်လပြည့်မနက်မို့လို့ မဟုတ်ဘူးရယ်။ သွားစရာလေး ရှိလို့။ ကားလေးနဲ့ပေါ့။ ဟိုပုံးမြို့ကနေ မြောက်ဘက် စူးစူးဆီကို ထွက်ခဲ့တယ်။ ဗိုလ်ချုပ်မှူးကြီးသန်းရွှေတို့ရဲ့ ကောင်းမှုနဲ့ မဖြစ်
မေဒေးနေ့က တက်ခဲ့တဲ့ ဓမ္မစကူးလ် (၂) နှစ်ပြည့် အခမ်းအနားက စကားတစ်ခွန်းကို မမေ့ဘူး။ ဓမ္မစကူးလ် ဖြစ်မြောက်ရေးမှာ အဓိက အထူးတာဝန်ခံ တစ်ဦးဖြစ်တဲ့ ဦးဝင်းအောင်ဟာ ပီနန်ဆရာတော်ရဲ့ “တစ်ကျောင်း တစ်ဂါထာ၊ တစ်ရွာ တစ်ပုဒ်ဆန်း ဆိုတာက တကယ်တော့ မကောင်းဘူး၊ မြန်မာတစ်နိုင်ငံလုံး ဓမ္မစကူးလ်ကို တညီတည်း သင်နေမှ ကောင်းတာ” ဆိုတဲ့ စကားကို ကိုးကားပြီးတော့
နောက်ဆုံးလက်ကျန်များဆိုတဲ့ နာမည်ကို ပေးရတာက အရမ်းကြီး Hot ဖြစ်တဲ့ တော်တော်များများဟာ မကြာခင် ပျောက်ကွယ်တော့မယ့် အရေးကို ဦးတည်တယ်လို့ ယူဆထားတဲ့ ကျွန်တော့် ယူဆချက်ကြောင့်ပါ။ ဘုရားဟောတွေထဲမှာ ပဋ္ဌာန်းတရားတော်ဟာ အရင်ဆုံးပျောက်ကွယ်မယ်လို့ ကျမ်းစာထဲမှာ ပါတယ်။ အဲဒီအကြောင်းကို ဘယ်ဆရာတော်က ထုတ်ဟောလိုက်တယ် မသိဘူး။ မြန်မာတစ်နိုင်ငံလုံး ပဋ္ဌာန်းပွဲတွေကို ညံသွားတာပဲ။ ဟောခု။ ဟေတု ပစ္စယေန
ပုံမှန်အားဖြင့်တော့ ကျနော် ဒီပွဲမျိုး တက်လေ့ မရှိပါဘူး။ သို့သော်လည်း ဒီနှစ် ကျနော်တို့ ကျောင်းမှာ ညီလာခံ နှစ်ခုတောင် ကျင်းပမှာ ဆိုတော့ ဘယ်လို လုပ်သလဲ ဆိုတာကို သိချင်လို့ တက်ခဲ့တာ ဖြစ်ပါတယ်။ မနက်စော ကားကနေဆင်းတော့ ဇေကမ္ဘာဘုရားက ဘယ်နားမှာလဲလို့ တာဝန်ခံ ဆရာမ မြင့်မြင့်ထွန်းကို လှမ်းမေးတယ်။ သူက ကားကြီးကွင်းနားမှာပဲလို့ပြောတယ်။ ဇေကမ္ဘာဘုရားရောက်တော့