ဗုဒၶျဖစ္စဥ္ (၁၅)

နႏၵမင္းသားကေတာ့ သာသနာ့ေဘာင္မွာ ေနရတာ မေပ်ာ္ပုိက္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဘယ္ေပ်ာ္မွာလဲ။ ဇနပဒကလ်ာဏီေလးက “အျမန္ျပန္ခဲ့ေနာ္ ေမာင္” လုိ႔မွာလုိက္သကုိး။ မွာလုိက္တဲ့အခ်ိန္ကလည္း အလွျပင္လုိ႔ မၿပီးတၿပီး အ၀တ္အစားဖုိး႐ုိးဖားယားျဖစ္ေနခ်ိန္။ စကားမစပ္ တခ်ိဳ႕ေယာက္်ားေတြက မိန္းကေလးေတြရ႕ဲ အလွျပင္ၿပီးခ်ိန္ကုိ မႀကိဳက္တတ္ဘူး ဗ်။ ဒါေၾကာင့္ မာရ္နတ္သမီးသံုးေယာက္က ဘုရားရွင္ကုိ ျမဴဆြယ္ခ်ိန္မွာ ပံုအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျမဴဆြယ္ခဲ့တယ္ေလ။ တစ္ေယာက္က မိန္းမႀကီးပံု။ တစ္ေယာက္က မႏူးမနပ္အရြယ္ပံု။ တစ္ေယာက္က မီးဖြားၿပီးစပံု စသျဖင့္ စသျဖင့္ ေယာက်ာ္းေတြ ႀကိဳက္တတ္တဲ့ ပံုေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျမဴဆြယ္ခဲ့တယ္ေလ။ နႏၵက သူ႔ဘာသာ သူပ်င္းတာမဟုတ္ဘူး။ ဟုိနားေရာက္လည္း ဒီစကားေျပာ။ ဒီနားေရာက္လည္း ဒီစကားေျပာ လုပ္ေနတာ။ ဒီစကား ဘုရားရွင္ဆီ ေရာက္သြားပါတယ္။ ဘုရားရွင္က သာသနာ့ေဘာင္မွာ မေပ်ာ္ဘူးဆုိတာ ဟုတ္ပါသလား နႏၵ လုိ႔ ေမးတယ္။ နႏၵက ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ၀န္ခံပါတယ္။

ဘုရားရွင္က နႏၵရ႕ဲ လက္႐ံုးကုိကုိင္ၿပီး နတ္ျပည္ကုိ ႂကြသြားေတာ္မူတယ္။ လမ္းခု လတ္မွာ မီးေလာင္ထားတဲ့ သစ္ငုတ္ေပၚမွာ နားရြက္ ႏွာေခါင္း အၿပီးေတြ စုတ္ျပတ္ေနတဲ့ ေမ်ာက္အုိမတစ္ေကာင္ကုိ ျပတယ္။
“ဇနပဒကလ်ာဏီနဲ႔ ဒီေမ်ာက္အုိမ ဘယ္သူက ပုိလွသလဲ နႏၵ”
ခင္ဗ်ား ဆုိရင္ေကာ။ ခင္ဗ်ားခ်စ္သူနဲ႔ ေမ်ာက္အုိ/မ ႀကီးကုိ ဘယ္သူပုိလွလည္းေမးလာ ရင္ . . .။ နႏၵကေတာ့ ႏႈိင္းမွ ႏိႈင္းရက္ပေလတယ္။ ရက္စက္ပါေပ့ ဆုိၿပီး ခ်ဳံးပြဲခ် ငိုတယ္။ ဘုရားရွင္က ငါက်ီစယ္တာပါ နႏၵဆုိၿပီး ကႆပဘုရားရွင္လက္ထက္က တပည့္သံဃာေတာ္ မ်ားကုိ ေျခနယ္ဆီ လွဴခဲ့ဖူးတဲ့ ဒါနေၾကာင့္ ခုိေျခေရာင္ အေသြးအသားရွိတဲ့ နတ္သမီးငါးရာကုိ ျပပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဇနပဒကလ်ာဏနဲ႔ ဒီနတ္သမီးေတြ ဘယ္သူက ပုိလွပါသလဲလုိ႔ ေမးပါတယ္။ နႏၵကလည္း အားမနာ လွ်ာမက်ိဳးေျပာလုိက္ပံုက ဇနပဒကလ်ာဏီနဲ႔ ႏႈိင္းစာရရင္ ခုနက အရွင္ဘုရားျပခဲ့တဲ့ ေမ်ာက္အိုမေလာက္ပဲ အဆင့္ရွိပါတယ္ တဲ့။ ဘုရားရွင္က ဒီနတ္သမီးေလးေတြကုိ မရခ်င္ဘူးလား နႏၵဆုိေတာ့။ ဟာ… ရခ်င္တာေပါ့ တဲ့။ ဘုရားရွင္က ဒါဆုိ ငါေျပာတဲ့အတုိင္းက်င့္ ဆုိၿပီး ၀ိပႆနာကုိ ေပးတယ္။ ေက်ာင္းေတာ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ နႏၵက ဘယ္ရမလဲ။ နတ္သမီးရဖုိ႔ ဆုိၿပီးက်င့္ေတာ့တာေပါ့။ အဲဒီမွာ တျခားရဟန္းေတြ ၾကားေတာ့ နႏၵကုိ ရယ္တယ္။ နႏၵက ရွက္တာနဲ႔ ေခ်ာင္တစ္ခုမွာ သြားက်င့္တယ္။ ဇြဲ လံု႔လ လံုး၀မေလွ်ာ့တာေၾကာင့္ နႏၵဟာ မၾကာမတင္မွာပဲ ရဟႏၲာျဖစ္သြားပါတယ္။ မဟာသာ၀က ရဟႏၲာကုိ ျဖစ္သြားတာပါ။ မဟာသာ၀က ရွစ္ဆယ္ထဲမွာ နႏၵရဟန္းပါပါတယ္။

တခ်ိဳ႕ရဟန္းေတြက နႏၵမေထရ္ ရဟႏၲာျဖစ္သြားတာကုိ မသိပါဘူး။ ဒီေတာ့ နႏၵကုိ ေမးၾကတယ္။ အရင္တုန္းက ငါ့ရွင္ သာသနာ့ေဘာင္မွာ မေပ်ာ္ဘူးလုိ႔ ခဏခဏေျပာတယ္။ အခုေကာ ဘယ္လုိလဲ… ဆုိေတာ့ နႏၵမေထရ္က လူထြက္လုိစိတ္ကုိ ငါ့မွာ လံုး၀မရွိေတာ့ ပါဘူး လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ အဲဒီရဟန္းေတြက ဒီစကားကုိၾကားေတာ့ နႏၵမေထရ္ဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ရဟႏၲာလုိလုိ ဘာလုိလုိေျပာၾကတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားကုိ သြားေလွ်ာက္ၾကတယ္။ ဘုရားရွင္က သံဃာကုိ အစည္းအေ၀းေခၚလုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့
“ရဟန္းတုိ႔…။ ေကာင္းေကာင္းမမုိးထားတဲ့အိမ္ကုိ မုိးေရ အမႈိက္သ႐ုိက္ေတြ ၀င္ႏုိင္သလုိ ကုိယ့္စိတ္ကုိ သမထ ၀ိပႆနာေတြမထိန္းခ်ဳပ္ထားရင္ ရာဂ ေဒါသ ေမာဟေတြ အလြယ္တကူ ၀င္ႏုိင္ပါတယ္။ ေကာင္းစြာ မုိးထားတဲ့ အိမ္ကုိ မုိးေရေတြ အမႈိက္သ႐ုိက္ေတြ မ၀င္ႏုိင္သလုိ ကုိယ့္စိတ္ကုိ သမထ ၀ိပႆနာနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ထားရင္ ရာဂ ေဒါသ ေမာဟေတြ မ၀င္ႏုိင္ပါဘူး လုိ႔ ဘုရားရွင္က နႏၵကုိ ရဟႏၲာျဖစ္သြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္းေျပာရင္း တရားေဟာပါ တယ္။ ကပၸဋဇာတ္ကုိ ေဟာၾကားတာပါ။

ဒီေနရာမွာ ဘုရားရွင္က ရာဇၿဂိဳဟ္မွာပဲ ဆက္လက္၀ါဆုိေတာ္မူတဲ့အတြက္ သုမနပန္းသည္ကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေဟာတဲ့တရားကုိ ဆက္လက္ေရးျပပါမယ္။ သုမန ပန္းသည္ကုိ ဦးတည္ၿပီးေဟာၾကားတဲ့ တရားမတုိင္ခင္ သုမနပန္းသည္အေၾကာင္းကုိ ေျပာရပါမယ္။ သုမနပန္းသည္က ပန္းဆက္သမားပါ။ သူက ဗိမၺိသာရမင္းႀကီးဆီကုိ ေန႔တုိင္း ပန္းဆက္သရတာပါ။ တစ္ေန႔ သုမနပန္းသည္ ပန္းေတြယူလာတုန္း လမ္းမွာ ဘုရားရွင္နဲ႔ ဆံုပါတယ္။ သုမနက စဥ္းစားတယ္။ ငါ့မွာ ဘာလွဴစရာပါသလဲေပါ့။ ဆြမး္ခံထြက္လာတာ။ လွဴစရာဆြမ္းစတာေတြ မပါဘူး။ ဒီေတာ့ သုမနက ပန္းလွဴမယ္လုပ္တယ္။ ပန္းလွဴမယ္ဆုိျပန္ ေတာ့ ပန္းက ဘုရင္ကုိ ဆက္သရမယ့္ပန္းေတြ။ အသတ္ခံရႏိုင္တယ္။ စိတ္ေတြ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ လာတယ္။ ေနာက္ဆံုး သုမနက ဒီလုိစဥ္းစားတယ္။
“ ရွင္ဘုရင္က ငါ့ကုိ သတ္ခ်င္သတ္။ ႏွိပ္စက္ခ်င္ ႏွိပ္စက္၊ တုိင္းျပည္ကေန ႏွင္ထုတ္ခ်င္ ႏွင္ထုတ္ပါေစ။ ဘုရင့္ဆီ ပန္းဆက္သတယ္ဆုိတာ ငါ့ဒီတစ္၀မ္းစာအတြက္ပဲ ရတယ္။ ဘုရားရွင္ကုိလွဴလုိက္ရင္ ကမာၻေပါင္းမ်ားစြာ အက်ိဳးစီးပြားျဖစ္ႏုိင္တယ္”
လို႔စဥ္းစားတယ္။ ေနာက္ ပန္းေတြကုိ ဘုရားရွင္ဆီ ႀကဲပက္လုိက္တယ္။ ပန္းေတြက တစ္ႀကိမ္ႀကဲရင္ တစ္ေနရာမွာ ျဖန္႔က်က္သြားတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ပန္းေတြဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဦးေခါင္းေတာ္၊ ညာဖက္လက္ေတာ္နံပါး၊ ေက်ာ္ဖက္၊ ဘယ္ဖက္လက္ေတာ္နံပါးမွာ လုိက္ကာ ပံုစံေလးသြားတည္ေနတယ္။ ဘုရားရွင္ႂကြသြားတုိင္း လုိက္ပါသြားတယ္။ လူေတြက တအံတၾသ ျဖစ္ၾကတယ္။ သုမနကေတာ့ အိမ္ကုိ ဒီတုိင္းျပန္သြားတယ္။

အိမ္ေရာက္ေတာ့ သုမနရဲ႕ မိန္းမက ပန္းေတြေကာလုိ႔ ေမးတယ္။ သုမနက ငါဘုရားရွင္ ကုိလွဴလုိက္တယ္။ အခုလူေတြ ေအာ္ေနသံကုိ ၾကားတယ္မဟုတ္လား။ အဲဒါ ငါလွဴလုိက္တဲ့ပန္းေၾကာင့္ အံၾသၿပီး ၀မ္းသာေအာ္ဟစ္ေနတဲ့အသံပဲ မင္းလည္း သာဓုေခၚ လုိ႔ ေျပာေတာ့ မိန္းမက ဟင္ ရွင္ေတာ္ေတာ္မုိက္ပါလား ဆုိၿပီး ဘုရင္ဆီ ထြက္သြားတယ္။ ဘုရင္က ဘာကိစၥလည္းလုိ႔ ေမးေတာ့ အရွင္မင္းႀကီး ခုခ်ိန္ကစၿပီး သူနဲ႔ သုမနတုိ႔ ကြာရွင္းၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူနဲ႔ သုမန မဆုိင္ေတာ့ေၾကာင္းကုိ ေျပာတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ လုိ႔ ဘုရင္ေမးေတာ့ သူက သုမနပန္းသည္ရဲ႕ လုပ္ရပ္ကုိ ေျပာတယ္။ ဘုရင္က နဂိုရ္ကတည္းက ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးသားျဖစ္တဲ့အတြက္ ၀မ္းသာေပးေပမယ့္ သုမနရ႕ဲ ဇနီး လုပ္ရပ္ကုိ အျပစ္ေပးခ်င္တာနဲ႔ စိတ္ဆုိးခ်င္ေယာင္ေဆာင္လုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သုမနကုိ လြတ္လုိက္။ ငါ ၾကည့္စီစဥ္တာေပါ့ ဆုိၿပီး ျပန္လြတ္လုိက္တယ္။ ဘုရားရွင္က နန္းေတာ္ထဲ ေရာက္လာေတာ့ ဘုရင္က နန္းေတာ္ထဲကုိ ႂကြဖုိ႔ ဖိတ္ေပမယ့္ ဘုရားရွင္က လက္မခံဘဲ ယာယီ မ႑ပ္ထဲကုိပဲ ၀င္လုိက္တယ္။ သုမနရဲ႕ ကုသုိလ္ကုိ ျပခ်င္တာနဲ႔ မ႑ပ္ထဲ၀င္လုိက္တာ ပါ။ ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းကုိ ျပန္ႂကြတယ္။ ေက်ာင္းေပါက္၀မွာ သုမနရဲ႕ ပန္းေတြက ေျမေပၚပံုက် ပါတယ္။

နန္းေတာ္ထဲ သုမနေရာက္လာတယ္။ ဘုရင္က ငါ့အတြက္ ပန္းေတြကုိ ဘာလုပ္လုိက္ လဲ လုိ႔ ေမးပါတယ္။ သုမနက ဘုရားရွင္ကုိလွဴလုိက္ေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ ဘုရင္က သာဓုေခၚ ၿပီး ရြာ၊ ဆင္၊ ျမင္း၊ ကၽြန္ေယာက်ား၊ ကၽြန္မိန္းမ၊ အမ်ိဳးသမီး၊ အဆင္တန္ဆာ ရွစ္ခုစီ ဆုေပး လုိက္ပါတယ္။
ေက်ာင္းေတာ္မွာ အာနႏၵာက ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဒီကေန႔ ထူးထူးျခားျခား သုမနပန္းသည္ရဲ႕ ကုသိုလ္ကုိ ထင္ရွားေအာင္ျပဳသြားလုိ႔ သုမနေရွ႕ဘာဆက္ျဖစ္မလဲ ဘယ္လုိ အက်ိဳးရလဲ လုိ႔ ေမးပါတယ္။
အာနႏၵာ သုမနရဲ႕ အသက္ေဘးကုိ စေတးၿပီးေတာ့ လွဴတဲ့အလွဴကုိ နည္းတယ္ မထင္ပါနဲ႔။ ဒီကုသိုလ္ေၾကာင့္ပဲ သုမနဟာ ကမာၻတစ္သိန္းလံုး အပါယ္ငရဲ မက်ႏုိင္ေတာ့ပဲ နတ္ျပည္နဲ႔ လူ႔ျပည္မွာ အဖန္ဖန္အထပ္ထပ္ နတ္စည္းစိမ္ လူ႔စည္းစိမ္ကုိ ခံစားၿပီး အဲဒီကမာၻတစ္သိန္းအထက္မွာ ပေစၥကဗုဒၶါျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ ေျဖပါတယ္။ သုမနကုိ ဘုရင္က ဆုလာဘ္ေတြ ခ်ီးျမႇင့္လုိက္တာကုိ ရဟန္းေတြလည္း ၾကားတယ္။ ဒီေတာ့ သုမနရဲ႕ အေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ဘုရားရွင္က တရားစည္းေ၀ရာကုိ လာေတာ့ ရဟန္းေတြက ဘုရားရွင္ကုိ ရွိခုိးၾကတယ္။ ဘုရားရွင္က ငါမလာခင္ သင္ရဟန္းတုိ႔ ဘာေတြေျပာဆုိ ေဆြးေႏြးေနၾကသလဲ လုိ႔ ေမးပါတယ္။ တပည့္ေတာ္တုိ႔ သုမနရ႕ဲ လက္ငင္းေကာင္းက်ိဳး အေၾကာင္းကုိ ေျပာေနၾက တာပါဘုရားလုိ႔ သံဃာေတာ္ေတြက ေလွ်ာက္ၾကတယ္။
ဘုရားရွင္က သံဃာေတာ္ေတြကုိ
အလုပ္တစ္ခုကုိ ျပဳလုပ္ၿပီးရင္ ေနာင္တတစ္ဖန္ မပူပန္ရ။ အဲဒီအလုပ္အတြက္ အက်ိဳးကုိ ႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္မႈ ပီတိကုိ ခံစားေန ေနရတယ္။ အဲဒါဆုိရင္ အဲဒီအက်ိဳးဟာ ပုိႀကီးပါတယ္ လုိ႔ ေဟာျပလုိက္ပါတယ္။