ဗုဒၶျဖစ္စဥ္ (၈)

မိန္းကေလး ေခ်ာေခ်ာလွလွေလးေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ အတူေနရလြန္းေတာ့လည္း ယသ ဆုိတဲ့ သတုိ႔သားေလးခမ်ာ ညည္းေငြ႔လာတယ္။ စိတ္ေတြေနာက္လာတယ္။ ပ်င္းရိလာတယ္။ ေမ့တတ္လာတယ္။ ပ်ံ႕လြင့္လာတယ္။ ေတြေ၀လာတယ္။ စိတ္ အစြမ္းကုန္ညစ္သြားတယ္ေပ့ါဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ တစ္ညမွာေတာ့ မုိးမလင္းခင္ေလးမွာ သူထြက္ေျပးတယ္။ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ထြက္ေျပးတယ္ဆုိေတာ့ ေရာက္ခ်င္ရာေရာက္ေပ့ါဗ်ာ။ ေျပးရင္း ေျပးရင္း သူ႔ပါးစပ္က “တကယ့္ဒုကၡအုိးပဲ” လုိ႔ ေရရြတ္ေနတယ္။

သူထြက္ေျပးသြားတဲ့ေနရာက မိဂါဒါ၀ုန္ေတာအုပ္ထဲကုိျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ ေျပးရင္း ဘုရားေရွ႕ကို ေရာက္သြားတယ္။ ဘုရားနဲ႔ေတြ႕ေတာ့ ေနထြက္လုေနၿပီ။ ေမာလည္းေမာေနေလေတာ့ ဘုရားကုိ ၾကည့္လုိက္တယ္။ ပါးစပ္က တတြတ္တြတ္နဲ႔ တကယ့္ ဒုကၡအုိးပဲလုိ႔ ရြတ္ေနတုန္းပါပဲ။ ဘုရားက နားပါဦးလုိ႔ေျပာတယ္။ ယသလည္း ခဏနားတယ္။ ပါးစပ္ကေတာ့ ရြတ္ေနမိတယ္။ ဒါနဲ႔ ဘုရားရွင္က “ဒုကၡအိုးကေနလြတ္တဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြရွိတယ္။ ငါေျပာျပရင္ မင္းနားေထာင္မလား” လုိ႔ေမးတယ္။ ယသက နားေထာင္မယ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ ဘုရားရွင္က တရားေဟာလုိက္တယ္။ တရားေဟာအၿပီးမွာ ယသဟာ ေသာတာပန္ျဖစ္သြားတယ္။

ယသဆုိတဲ့ သားတစ္ဦးတည္းေလးရွိတာမွ ခ်စ္လုိက္ရတာ တုန္လုိ႔။ သုဇာတာခမ်ာမွာေလ။ သားမရွိေတာ့ဘူးဆုိေတာ့ ေခါင္းမီးေတာက္ေရာ။ အေဖႀကီးေရ .. ရွာပါဦး ဆုိၿပီး သူ႔ေယာက်ာၤးကုိ အတင္းရွာခုိင္းတယ္။ အေဖျဖစ္သူက ဘယ္သူ ဘယ္သြား လုိ႔ခုိင္းၿပီး သူကုိယ္တိုင္က်ေတာ့ မိဂါဒါ၀ုန္ဘက္ကုိထြက္လာတယ္။ သူကံေကာင္းသြားတယ္။ ေတာစပ္မွာ သူ႔သား ဖိနပ္ရာေတြ႕ တယ္။ ဒါနဲ႔ သူဖိနပ္ရာအတုိင္းေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။ ဘုရားရွင္က တန္ခုိးေတာ္နဲ႔ျမင္ေတာ့ သားအဖကုိ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မေတြ႕ႏုိင္ေအာင္ ဖံုးကြယ္ထားလိုက္တယ္။

ယသရဲ႕ အေဖျဖစ္သူေရာက္လာတယ္။ ယသရဲ႕ အေဖက ယသမ်ား ဒီလမ္းက ျဖတ္သြားတာမေတြ႕ဘူးလား လိ႔ုေမးတယ္။ ဘုရားရွင္က ဒီမွာထုိင္ေနပါ။ ထုိင္ေနရင္းနဲ႔ သင့္သားနဲ႔ သင္ေတြ႕ပါလိမ့္မယ္လုိ႔ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ယသအေဖလည္း ထိုင္ေနရင္းနဲ႔ သားကုိေတြ႕မယ္ဆုိေတာ့ ထုိင္ေနတာေပါ့။ ဒီေတာ့မွ ဘုရားရွင္က ငါတရားေဟာမယ္ နာမလားလုိ႔ေမးတယ္။ ယသဖခင္ကလည္း တရားကုိနာပါတယ္။ တရားအၿပီးမွာ ယသဖခင္ဟာ ေသာတာပန္ျဖစ္ပါတယ္။ ယသကေတာ့ တရားႏွစ္ခါနာလုိက္ရတဲ့အတြက္ရယ္ ပါရမီျပည့္စံုတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ရယ္ ရဟႏၱာျဖစ္သြားပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ဘုရားရွင္က သားအဖကုိ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ျမင္ေစပါတယ္။ ျမင္ၾကေတာ့ အေဖျဖစ္သူက “သားရယ္ ၊ ဘယ္ေတြေလွ်ာက္သြားေနတာလဲ၊ အိမ္မွာ သင့္အေမက သင္ေပ်ာက္လုိ႔ ႐ူးမတတ္ျဖစ္ေနၿပီ စသျဖင့္ ေျပာပါတယ္။ ယသက ရဟႏၱာျဖစ္သြားေလေတာ့ အေဖ သားျပန္မလုိက္ေတာ့ဘူး။ သားက ဘုရားရွင္ဆီမွာ ရဟန္းအၿပီး၀တ္ေတာ့မယ္လုိ႔ ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားရွင္ဆီ ရဟန္းျပဳခြင့္ေတာင္းတယ္။ ဘုရားရွင္က “ဧဟိ ဘိကၡဳ” လုိ႔ေခၚလုိက္တယ္။ ယသ ရဟန္းျဖစ္သြားတယ္။ ယသအေဖက ဒါဆုိလည္း အိမ္ကုိ ဆြမ္းစားႂကြပါလုိ႔ ပင့္ဖိတ္တယ္။

အဲဒီရြာမွာ ယသက အခ်မ္းသာဆံုးဗ်။ အရမ္းခ်မ္းသာတဲ့ သူေဌးသားေလး ယသေတာင္ ရဟန္း၀တ္ေသးတာ ငါတုိ႔ ဘာလုိ႔ မ၀တ္ႏုိင္ရမွာလည္းဆုိၿပီး သူေဌးသားေလးေယာက္က ရဟန္းလာေတာင္း၀တ္တယ္။ သူေဌးသားေတြ ရဟန္း၀တ္ေတာ့ က်န္တဲ့ ရြာထဲက ယသရ႕ဲ ငယ္ေပါင္း သူငယ္ခ်င္း ၅၀ ကလည္း ရဟန္းေဘာင္ထဲ ၀င္လာတယ္။ ဘုရားရွင္က အားလံုးကုိ တရားေဟာလုိက္တယ္။ တရားအၿပီးမွာ အားလံုး ရဟႏၱာျဖစ္သြားတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္က ဘုရားရွင္က ၀ါတြင္းကာလ ခရီးမသြားရ သိကၡာပုဒ္ကုိ မပညတ္ေသးပါဘူး။ ဒီေတာ့ ရဟန္းေတြကုိ သာသနာျပဳလြတ္ပါတယ္။ သာသနာျပဳလြတ္တာေတြ႕ေတာ့ မာရ္နတ္ဟာ အေတာ္ေလး ေခါင္းကုိက္ပါတယ္။

ဘုရားရွင္ဆီလာၿပီး
“ရဟန္းႀကီး ၊ ဘာေတြေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလဲ၊ သင္က အဓိပၸါယ္မရွိတာေတြကုိ လုပ္တဲ့ေနရာမွာ ဒိတ္ပဲ၊ သာသနာျပဳလြတ္တယ္ ဟုတ္လား။ ရယ္ရတယ္။ ကမာၻဦးကတည္းက မွားလာတဲ့လူေတြကုိ သင္ရဟန္းေပါက္စေလးေတြက အဲဒါကုိ ၿဖိဳခြင္းႏုိင္မယ္ ထင္လုိ႔လား” ဘာညာသာရကာနဲ႔ သာမာန္လူ ကုိယ့္လည္ပင္းကုိယ္ညစ္ေသခ်င္ေလာက္ေအာင္ လာေျပာတယ္။ ဘုရားရွင္က တရားေဟာလုိက္တယ္။ တရားသံၾကားေတာ့ ေအာ့အန္ခ်င္စိတ္ေပါက္တဲ့ မာရ္နတ္က ထြက္ေျပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ စိတ္နည္းနည္း ၿငိမ္ေအာင္ထားၿပီး ျပန္လာတယ္။
“ရဟန္းႀကီး၊ လူေတြအားလံုး သူတုိ႔ဘာသာ သူတုိ႔ ကာမဂုဏ္ကုိ ေအးေအးေဆးေဆးခံစားေနတာ။ ကာမဂုဏ္ကုိလည္း အမွန္တရားလုိ႔ ထင္ထားၾကၿပီးသား။ ဒီကာမဂုဏ္ရဲ႕အျပစ္ကုိ သြားေျပာမယ္ဆုိေတာ့ ရဟန္းႀကီးရယ္ ဟုတ္မွလည္း လုပ္ပါ စသျဖင့္ ျပန္လာေျပာျပန္ေရာ။ ဘုရားက တရားေဟာလုိက္ျပန္တယ္။ မာရ္နတ္ထြက္ေျပးသြားတယ္။

ယသတုိ႔ကုိ သာသနာျပဳလြတ္ၿပီးေနာက္ ဘုရားရွင္က တစ္ပါးတည္း ဥ႐ုေ၀လေတာအုပ္ကို ႂကြသြားပါတယ္။ အဲဒီမွာ ေနထုိင္တဲ့ ကႆပအႏြယ္ေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ရေသ့တစ္ေထာင္ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ရေသ့သံုးပါးကုိ တရားေဟာဖုိ႔ပါ။ ရေသ့ေတြက အကၽြတ္တရား ရႏိုင္တဲ့ ပါရမီဉာဏ္ရင့္သန္ေနပါၿပီ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေကာသလမင္းရဲ႕ ဖေအတူ မေအကြဲ သားေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ဘဒၵဆုိတဲ့ အဖြဲ႕တစ္ဖြ႕ဲဟာလည္း အဲဒီေတာအုပ္စပ္ကုိ မိန္းမေတြကုိယ္စီနဲ႔ ေပ်ာ္ပြဲစားထြက္လာၾကပါတယ္။ သူတုိ႔အဖြဲ႕က အေယာက္သံုးဆယ္ပါ။ သံုးဆယ္ထဲမွာ တစ္ေယာက္က မိန္းမ မရွိေသးဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရပါတယ္။ ျပည့္တန္ဆာမ တစ္ေယာက္ကုိေခၚခဲ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ေပ်ာ္ၾက ပါးၾကေပ့ါဗ်ာ။ ၿပီးရင္ တေရးတေမာနားၾကေပါ့။ နားရင္း အိပ္ၾကေပါ့။ အဲလုိ အိပ္ေနတုန္း တစ္ေယာက္တည္းေသာ ျပည့္တန္ဆာမက သူတုိ႔လက္၀တ္လက္စားေတြကုိ ခုိးယူထြက္ေျပးပါေရာ။ ဒါနဲ႔ ေယာက်ာ္းျဖစ္သူေတြက လုိက္ၾကတာေပါ့ ေတာနက္ထဲကို။ လုိက္ရင္း မေတြ႕ဘူး။ ဒါနဲ႔ သစ္ပင္တစ္ပင္ေအာက္မွာ ဘုရားရွင္ထုိင္ေနတာကုိ သြားေတြ႕တယ္။ ဘုရားရွင္ကုိ သြားေမးတယ္။ ဒီနား မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖတ္သြားတာ ေတြ႕မိလားေပါ့။ ဘုရားရွင္က ဘဒၵအဖြဲ႕သား သံုးဆယ္ကုိ ဒီလုိေမးလုိက္တယ္။

“သူတပါးကုိ ရွာျခင္းထက္ ကုိယ္ကုိကိုယ္ရွာျခင္းက ပုိမေကာင္းဘူးလား”

လုိ႔။
ဘဒၵအဖြဲ႕သားေတြ စိတ္၀င္စားသြားတယ္။ ဒီေတာ့ ဘုရားရွင္ကုိ တရားေဟာခုိင္းတယ္။ ဘုရားရွင္က တရားေဟာေတာ့ သူတုိ႔ သံုးဆယ္လံုး အကၽြတ္တရားရသြားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ကုိ သာသနာျပဳလြတ္လုိက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားရွင္က ဥ႐ုေ၀လေတာမွာေနလုိ႔ ဥ႐ုေ၀လကႆပလုိ႔ေခၚတဲ့ ရေသ့ဆီသြားခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဥ႐ုေ၀လကႆပေနတဲ့ ေဘးနားက နဂါးတြင္းနားေလးမွာ ေနထုိင္ခြင့္ေတာင္းပါတယ္။ ေလးႀကိမ္ေတာင္းမွ ရပါတယ္။ နဂါးႀကီးက အရမး္ဆုိးတယ္။ ဘုရားရွင္က အဲဒီရေသ့အျမင္အရ ငယ္ငယ္ေခ်ာေခ်ာ ဆုိေတာ့ မေသေစခ်င္ေသးဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ရဟန္းငယ္ေလးက အတင္းေတာင္းေနေတာ့လည္း တတ္ႏုိင္ပါဘူးေလ။ ေသေန႔ေစ့လုိ႔ေပါ့… ဆိုၿပီး ေနထုိင္ခြင့္ျပဳလုိက္တယ္။