လွဴၾက ဒါန္းၾက ၾကည္ညိဳၾကရာဝယ္ (၁)

ျမန္မာဗုဒၶဘာလူမ်ိဳး ေတာ္ေတာ္မ်ာလွဴတာ ဒါန္းတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ အစကနဦးက ၾကည္ညိဳမႈဆုိတာေလး တြဲပါေလ့ရွိအတြက္ အလွဴအဒါန္းအေၾကာင္း ေရးရာမွာ “ၾကည္ညိဳမႈ”အေၾကာင္းေလး ကၽြဲကူးေရပါ ျဖစ္လာမွာေၾကာင့္မုိ႔ ေခါင္းစဥ္ကုိ “လွဴၾက ဒါန္းၾက”ရ႕ဲ ေနာက္မွာ “ၾကည္ညိဳၾက” ဆုိတာေလးကုိ ထည့္ေပးလုိက္ပါတယ္။ အလွဴဒါန ျပဳလုပ္တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လုိလွဴပါ၊ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ကုိလွဴပါ စသျဖင့္ စသျဖင့္ Online ေပၚမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေရးၾကၿပီးသားျဖစ္သလုိ အျပင္စာေပေလာကမွာလည္း စာအုပ္ေတြက ေတာ္ေတာ္ကုိ ၿပီးျပည့္စံုေအာင္ ရွိၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ အခု ကၽြန္ေတာ္ အဲဒါေလးေတြကုိ အနားကြပ္ၾကည့္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တံမ်က္စည္းလွည္းအသင္းက တစ္ေယာက္ရယ္ ကၽြန္ေတာ္တဲ့ ရင္းႏွီးတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရယ္က အလွဴနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လာေမးလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေရးျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းေလးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ အစအဆံုး ေမးတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ အဆံုးကုိပဲ ေရးျပပါ့မယ္။ ဒီပုိစ့္ထဲမွာ အကယ္၍ ကၽြန္ေတာ့္ရ႕ဲ အတၱေနာမတိ (ကုိယ္ထင္တာ ကုိယ္ေရး) လုိ႔ယူဆရတဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ား ပါဝင္ခဲ့ရင္ က်မ္းဂန္နဲ႔ မညီၫြတ္ခဲ့ရင္ ခ်က္ခ်င္းေျပာေပးၾကပါ။

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အလွဴတစ္ခုခု လွဴၿပီး လုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ငါ့အလွဴအက်ိဳးရမွ ရပါ့မလားလုိ႔ သံသယျဖစ္စရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြကုိ ႀကံဳေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ရဟန္းတစ္ပါးပါးကုိ လွဴလုိက္တယ္ပဲ ဆုိၾကပါစုိ႔ရဲ႕။ ရဟန္းကလည္း သီလမရွိတဲ့ ရဟန္းျဖစ္ေနတယ္ဆုိပါစုိ႔။ အားလံုး သိၿပီးသား ျဖစ္မွာပါ။ အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္ ၁၄ ဦးေလ။ (၁) တိရိစၧာန္ (၂) သီလမရွိတဲ့လူ (၃) သာသနာပ သရဏဂံုမရွိတဲ့ သီလရွိသူ (၄) သာသနာပ စ်ာန္ရရေသ့ (၅) သီလရွိေသာလူ (၆-၁၂) ေသာတာပန္စသည္ ၈ ေယာက္ (၁၃) ပေစၥကဗုဒၶါ (၁၄) ဘုရား ဆုိတဲ့ အထဲမွာ “သီလ မရွိေသာလူ” လုိ႔ပါေပမယ့္ “သီလ မရွိေသာ ရဟန္း” မပါတာ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ ဆုိေတာ့ အလွဴခံ (၁၄) ဦးထဲမွာ “သီလ မရွိေသာ ရဟန္း” ဟာ မပါဘူ။ မပါေတာ့ သူ႔ကုိ လွဴရင္ အက်ိဳးမရဘူး။ ျမန္မာစကားပံုထဲကလုိ သဲထဲေရသြန္ ျဖစ္ရန္အေၾကာင္းမ်ားေပါ့။

“သီလ မရွိေသာ ရဟန္း” ကုိေကာ ဘာနဲ႔ ဆံုးျဖတ္မလဲ။ ဘယ္ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ သတ္မွတ္မလဲ။ ရဟန္းေတြအတြက္ သိကၡာပုဒ္ေပါင္း ကုေဋကုိးေထာင္ေက်ာ္ထဲက အဲဒီ အရဟန္းဟာ သိကၡာပုဒ္ေပါင္း ကုေဋရွစ္ေထာင္ ေက်ာ္ေလာက္ကုိ က်ဴးလြန္ေနပါသလား။ ဒါဆုိရင္ သူေစာင့္ထိန္းတဲ့ သီလေပါင္းက ကုေဋတစ္ေထာင္ေလာက္ပဲ ရွိတာေပါ့။ အဲဒီ ကုေဋတစ္ေထာင္နဲ႔ ငါးပါးသီလသီလကုိ ပုဆုိးဝတ္သလုိ ခဏခဏ ျပင္ျပင္ဝတ္ေနတဲ့ လူေတြရ႕ဲ သီလထက္ နည္းသြားၿပီလား။ “ဒါေပမယ့္ ဆုိၿပီးေတာ့” အထြန္႔တက္ ၾကည့္ၾကပါစုိ႔ဦးရဲ႕။ ရဟန္းျဖစ္ေနၿပီ ဒီသီလေလာက္ေတာ့ ေရွာင္ၾကဥ္သင့္တာေပါ့၊ ဒီက်င့္ဝတ္ေလာက္ေတာ့ ျဖည့္က်င့္သင္တာေပါ့ လုိ႔။ လူက်ေတာ့ စီးပြားေရး အရ မလိမ္လုိ႔ မရဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မေသာက္ရင္ လူမႈေရးပ်က္မယ္။ ကာေမသုကေတာ့ မလုပ္ျဖစ္ပါဘူးလား။ ကုိယ့္ကုိယ္၊ ကုိယ့္ႏႈတ္၊ ကိုယ့္စိတ္ကုိ ကုိယ္ပဲ သိတယ္ေလေနာ္။ ခုိးမႈက်ေတာ့ မက်ဴးလြန္ျဖစ္ပါဘူး။ ဒါက်ေတာ့ ေျပာရေတာ့မယ္။ မခုိးဘူးဆုိတာ လံုးဝမျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ တားျမစ္ထားတဲ့ ဥပေဒ မ်ားစြာထဲက တစ္ခုခုကုိ ရယူလိုက္ရင္ ခုိးလုိက္တာပါပဲ။ ေနာက္တစ္ခ်က္ ေျပာပါ့မယ္။ အႏူးညံ့ဆံုးနဲ႔ ကုိယ္က်ဴးလြန္မိလုိ႔ က်ဴးလြန္မိမွန္း မသိတဲ့ ျပစ္မႈဟာ ခုိးမႈပါပဲ။ အမ်ားဆံုး က်ဴးလြန္ၾကတဲ့ အမႈဟာ ခုိးမႈ ျဖစ္ပါတယ္။ သတ္တာက်ေတာ့ ထားလုိက္ပါ။ သိပ္မက်ဴးလြန္ျဖစ္ဘူးပဲထား။ ငါးပါးသီလဆုိတာမ်ိဳးကလည္း တစ္ပါးက်ိဳးရင္ သီလပ်က္ၿပီ ဆုိတဲ့ သီလမ်ိဳး။ သူက သီလစယူကတည္းက “ငါးပါးသီလေပးပါဘုရား” လုိ႔ ယူထားၿပီးေတာ့ သီလယူၿပီးေနာက္ “ငါးပါးသီလကုိ ေစာင့္ထိန္းမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဝန္ခံကတိ ျပဳပါ၏ ဘုရား” လုိ႔ ငါးပါးလံုးကုိ တြဲယူထားတာ။ တစ္ပါးက်ိဳးရင္ တာတမံငါးခုနဲ႔ ပိတ္ထားတဲ့ ဆည္ကေရလို အကုန္ခန္းေျခာက္တဲ့ သီလမ်ိဳးနဲ႔ ဘယ္သူ႔ကုိ လက္ညိဳးေငါက္ေငါက္ ထုိးခ်င္ၾကေသးလဲ။

စကားစပ္လာလုိ႔ ဘေလာ့ဂါႀကီးေတြ ေရးေရးၾကတဲ့ “ဘုန္းႀကီးပ်က္၊ သကၤန္းဝတ္ ရဟန္းတု၊ ရဟန္းေယာင္” စတဲ့ စကားမ်ားကုိလည္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။ “သာသနာဖ်က္” ဆုိတဲ့စကားကုိေတာ့ ေနာက္တစ္ပုိဒ္က်မွ ေျပာေတာ့မယ္။ “သကၤန္းဝတ္” ဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဆဒၵန္ဆင္ ဥပမာရွိၿပီး ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာလုိေတာ့ပါဘူး။ “ရဟန္းတု ရဟန္းေယာင္” က်ေတာ့ အေၾကာင္းရွိလို႔ ကတံုးရိတ္ သကၤန္းဝတ္ၿပီး တစ္စံုတစ္ရာကုိ လုပ္ရန္၊ ဥပမာ ဥပေဒနဲ႔ မကင္းတဲ့ အလုပ္ကုိ လုပ္ရန္ ရည္ရြယ္သူမ်ားကုိေတာ့ အဲဒီ ပညတ္နဲ႔ ထုိက္တန္ပါတယ္။ “ဘုန္းႀကီးပ်က္ ရဟန္းပ်က္” ဆုိတာမွက်ေတာ့ ေျပာရ အရမ္းခက္ပါတယ္။ တစ္ခါက မႏၲေလးၿမိဳ႕ လက္ရွိ မဟာဝိသုဒၶါ႐ံုတုိက္သစ္ ဆရာေတာ္ႏွင့္ မစုိးရိမ္တိုက္ေဟာင္းဆရာေတာ္တုိ႔ အျငင္းအခုန္ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အေၾကာင္း အရာေလး တစ္ခုကို ေျပာျပပါ့မယ္။ “ရဟန္းခံ” တစ္ခုကုိ တပည့္တကာေတြက ဂုိဏ္းကြဲဆရာေတာ္ ႏွစ္ပါးလံုးကုိ ပင့္လုိက္ပါတယ္။ ဂိုဏ္းကြဲကလည္း ဗန္းေမာ္ဆရာေတာ္ တားဆီးခဲ့ရဲ႕သားနဲ႔ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူးေနာ္။ လူေတြရ႕ဲ အတၱမ်ား သိပ္ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတယ္။ ဒီလုိ ဂုိဏ္းမကြဲဖုိ႔ ဥပမာမ်ိဳးစံုနဲ႔ တားခဲ့ေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။ ဂႏၶာ႐ံုဆရာေတာ္ ျပန္လည္ေစ့စပ္ခဲ့ေပမယ့္ အရမ္းေနာက္က်ေနခဲ့ၿပီ။ ခုေတာ့ အေမးခံရရန္ အျငင္းအခုန္ ျဖစ္ရန္ အေၾကာင္းမ်ား ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ခုကလည္း အဲဒီ ဂုိဏ္းကြဲ ပုဂၢိဳလ္စြဲ ျပႆနာရ႕ဲ ေနာက္ဆက္တြဲပဲ ဆုိၾကပါစုိ႔။ ကုိရင္တစ္ပါးကုိ သိကၡာတင္မယ္လုပ္ေတာ့ သိမ္ထဲမွာ ဂုိဏ္းကြဲဆရာေတာ္ႏွစ္ပါး အျငင္းအခုန္ျဖစ္ၿပီ။ မဟာဝိသုဒၶါ႐ံုတုိက္သစ္ဘက္က ဆရာေတာ္ေတြက “ေရႊက်င္ဆရာေတာ္ ေရးခဲ့တဲ့ ကမၼဝါနဲ႔ပဲ ဖတ္မယ္၊ ေရႊက်င္ဆရာေတာ္ ေရးခဲ့တဲ့ ကမၼဝါပဲ မွန္တယ္။ ခု ဖတ္ေနတဲ့ ကမၼဝါေတြက အမွားႀကီးေတြ” ဆုိၿပီး ေျပာပါတယ္။ မစုိးရိမ္ဆရာေတာ္ေတြကလည္း ေျပာတယ္။ “အရင္ကမၼဝါနဲ႔ပဲ ဖတ္မယ္၊ ဘယ္သူေရးတဲ့ ကမၼဝါနဲ႔မွ မဖတ္ႏုိင္ဘူး” ဒီလုိ ျငင္းျပန္တယ္။ သိမ္ထဲမွာေနာ္။ သိမ္ထဲမွာ။ ရဟန္းခံလုနီးနီး ကမၼဝါဖတ္ခါနီး အခ်ိန္။

0 0 votes

Article Rating