တခ်ိဳ႕လူေတြမ်ား အသြားအလာေသသပ္လုိက္တာ။ ေနပံုထုိင္ပံု ပိျပားလုိက္တာ။ အေျပာအဆုိကလည္း ယဥ္ေက်းသိမ့္ေမြ႕လုိက္တာ။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ဘယ္သူေတြျဖစ္ျဖစ္ လွဴခ်င္တယ္။ ဒါန္းခ်င္တယ္။ မာယာေတြ သာေဌယ်ေတြ နားမလည္ဘူး။ ဒါသူတုိ႔ကိစၥ။ လွဴတာ ငါ့ကိစၥ အဲလုိစိတ္ထားၿပီး လွဴႏုိင္လုိက္တာ။ အား… တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း သြားတာလာတာက အစ ၾကမ္းထန္းလုိက္တာ လြန္ေရာ။ စားတာကလည္း ပက္စက္လုိက္တာမွ ႏွစ္ေယာက္မရွိဘူး။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း သိတတ္လုိက္တာ လြန္ေရာ။ ဒါမ်ိဳးသင့္ေတာ္တယ္။ ဒါမ်ိဳး မသင့္ေတာ္ဘူးလုိ႔ သိပ္သိတတ္တာ။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕ခ်င္ ဟန္ေဆာင္တယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း မွတ္မွတ္ရရကုိ မရွိဘူး။ ေျပာေျပာၿပီးၿပီး။ သူတုိ႔ကုိ ေျပာရတာ ကၽြဲပါး ေစာင္းတီးရသလုိ ေျပာတဲ့သူကသာ ေမာသြားတာ။ သူတုိ႔ကေတာ့ျဖင့္ တစ္လံုးမွ နားမလည္ဘူး… စသျဖင့္ စသျဖင့္ လူေတြ လူေတြ ဘယ္လုိ လူေတြမွန္းကုိ မသိဘူး။ ဒီေလာကႀကီးကလည္း ဘယ္လုိလူေတြ ေမြးထုတ္ေပးေနတာလဲ မသိဘူး။ မ်ားျပားလုိက္တဲ့ လူေတြအတြက္ စ႐ုိက္ေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳး။ အဲဒီ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ စ႐ုိက္ကုိ တြက္ၾကည့္လုိက္တာ လူေတြမွာ စ႐ုိက္လကၡဏာေတြ (၆၃) မ်ိဳးေတာင္ ရွိတယ္။ ဟာ မ်ားလွခ်ည္လား။ မ်ားတယ္။ တို႔ဘုရားရွင္က ငါေတာ့ ဆရာစားခ်န္ထားဦးမွ ဆုိၿပီး ေဟာခဲ့တဲ့ တရားမရွိဘူး။ ဟုတ္လုိ႔လား။ ဘုရားရွင္က သစ္ေတာထဲက သစ္ရြက္ေတြနဲ႔ ငါ့လက္ထဲက သစ္ရြက္ေတြ ဘယ္ကပုိမ်ားလဲ လုိ႔ေမးၿပီး အရွင္ဘုရားလက္ထဲက သစ္ရြက္ကနည္းၿပီး သစ္ေတာထဲက သစ္ရြက္ေတြကမ်ားတယ္လုိ႔ ရဟန္းေတြေျဖေတာ့ ငါေဟာတဲ့တရားဟာ ငါ့လက္ထဲက သစ္ရြက္ေတြ ေလာက္ပဲရွိၿပီး ငါမေဟာတဲ့တရားဟာ ေဟာဒီေတာအုပ္ထဲက သစ္ရြက္ေတြေလာက္ရွိတယ္ လုိ႔ ေျပာခဲ့တာလဲလုိ႔ ေမးလာစရာရွိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘုရားရွင္က သက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး အက်ိဳးမဲ့တဲ့ စကားတစ္ခြန္းမွကုိ မေျပာခဲ့ဖူးပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ခုထက္ထိ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတြ ခုိင္ၿမဲေနတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဘုရားရွင္ရ႕ဲ သက္တမ္းက တုိလြန္းတဲ့အတြက္ ဘုရားရွင္ဟာ ဖလသမာပတ္၀င္စားခ်ိန္ေတာင္ သိပ္မရွိခဲ့ပါဘူး။ ကၽြတ္ထုိက္တဲ့ သတၱ၀ါေတြ အားလံုး ကၽြတ္တမ္း၀င္သြားေအာင္ ဘုရားရွင္အလုပ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားတစ္ဆူပြင့္တုိင္း ကၽြတ္ထုိက္တဲ့သတၱ၀ါေတြအားလံုး မျဖစ္မေနကၽြတ္ပါတယ္။ ဒီတရားနဲ႔ကၽြတ္တမ္း၀ယ္မယ္ ဆုိရင္ ဒီတရားကုိေဟာတယ္။ ဟုိတရားနဲ႔ ကၽြတ္တမ္း၀င္မယ္ဆုိရင္ ဟုိတရားနဲ႔ ေဟာတယ္။ စူဠပႏၴကတုိ႔လုိ႔ ပုဂၢိဳလ္က ဘယ္လုိ တရားနဲ႔ သင့္ေတာ္မလဲ။ အဲလုိ ကၽြတ္ထုိက္တဲ့ သတၱ၀ါေတြ အတြက္ တရားေတြကုိ ပုဂၢဳိလ္အလုိက္ စ႐ုိက္အလုိက္ေဟာခဲ့ရတယ္။ ေဟာလုိက္လုိ႔မွ ဘာအက်ိဳးမွ မရရင္ ဘုရားရွင္ မေဟာခဲ့ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ မာလုက်ပုတၱကုိ ဘုရားရွင္ တရားမေဟာခဲ့တာေပါ့။ ကၽြတ္ထုိက္တဲ့ သတၱ၀ါအားလံုးအတြက္ သင့္ေလွ်ာ္တဲ့ တရားအားလံုးကုိသာ ဘုရားရွင္ေဟာခဲ့တယ္။ သုိ႔ေသာ္ အဲဒီတရားေတြက လက္ထဲက သစ္ရြက္ေတြေလာက္ပဲ ရွိခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီ သစ္ရြက္ေလာက္ တရားေတြထဲက ေဟာဒီလူေတြရ႕ဲ စ႐ုိက္ကေတာ့ျဖင့္ (၆၃) မ်ိဳးရွိခဲ့ပါတယ္လုိ႔ အဘိဓမၼာထဲမွာေဟာျပခဲ့ပါတယ္။။ (၆၃) မ်ိဳးကုိ ခ်ဳံ႕လုိက္ရင္ေတာ့ (၆) မ်ိဳးတည္းရွိတယ္။ (အင္ ျဖစ္ရျပန္ၿပီ။ သူပဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ဟုတ္ပါတယ္။ ခ်ဲ႕ေရးရင္ မ်က္စိ႐ႈပ္ကုန္မွာ) အဲဒီ ေျခာက္မ်ိဳးကေတာ့ ဒီလုိ
၁။ အသြားအလာ ယဥ္ေက်းေသာ က်နစြာ ၀တ္စားဆင္ယင္တတ္ေသာ အေမႊးအႀကိဳင္ကုိ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ အလွအပ ႐ူပါ႐ံုကုိစြဲလန္းေသာ ရာဂစရုိက္ရွိသူ။
၂။ အလွဴအဒါန္းရက္ေရာေသာ ရဟန္းသံဃာ၊ ဘုရား၀တ္ေက်ာင္းကုိ ခံုမင္ေသာ သဒၶါစ႐ုိက္ရွိသူ။
၃။ အလုပ္လုပ္ရာတြင္ သပ္ရပ္မႈနည္းေသာ၊ မေကာင္းေသာအာ႐ံုကုိ စိတ္ဆုိးလြယ္ေသာ၊ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕တတ္ေသာ၊ ဂုဏ္တုဂုဏ္ၿပိဳင္လုပ္လုိေသာ ေဒါသစ႐ုိက္ရွိသူ။
၄။ အေျပာအဆုိၾကမ္းေသာ္လည္း ဆံုးမလြယ္ေသာ၊ စိတ္ဆုိး စိတ္ေျပလြယ္ေသာ ေရွ႕ေရး ေနာင္ေရးေမွ်ာ္ေတြးတတ္ေသာ ပညာစ႐ုိက္ရွိသူ။ (ဗုဒၶိစ႐ုိက္ရွိသူ ဟုလည္းေခၚ)
၅။ မယဥ္မေက်းသြားလာတတ္ေသာ၊ ႐ုိေသေလးစားမႈနည္းေသာ၊ အလုိက္ကန္းဆုိး မသိတတ္ေသာ၊ တစ္ေယာက္တည္း႐ႈပ္ေနတတ္ေသာ၊ အမ်ားက ကဲ့ရဲ႕လွ်င္ လုိက္ကဲ့ရဲ႕ အမ်ားက ခ်ီးမႊမ္းလွ်င္ လုိက္ခ်ီးမႊမ္းတတ္ေသာ၊ ဖ်င္းအေသာ၊ စိတ္ကူးယဥ္လြန္းေသာ ေမာဟစ႐ုိက္ရွိသူ။
၆။ ေကာင္းေသာ လုပ္ငန္းမွာ အစြမ္းအစမရွိ၊ လုိအပ္သည္ထက္ စကားေပါလွ်က္ လူတကာနဲ႔တြဲ လမ္းတကာလွည့္တတ္ေသာ ၀ိတက္စ႐ုိက္ရွိသူ။
ပါတဲ့။ (စ႐ုိက္ေတြအားလံုးမွာ အစိတ္စိတ္ေတြ ထပ္ခြဲလုိ႔ရပါေသးတယ္။ ဒါေတြက အနည္းအက်ဥ္းေလးမွ်သာ ေဖာ္ျပတာျဖစ္ပါတယ္။)
(၆၃) မ်ိဳးက ဘယ္လုိျဖစ္လာတာလဲဆုိေတာ့ တခ်ိဳ႕က ရာဂစ႐ုိက္ပါမကဘူး၊ ေဒါသစ႐ုိက္ပါရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕က ေမာဟစ႐ုိက္ပါတြဲပါလာတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ တစ္ခ်ိဳ႕က စ႐ုိက္ႏွစ္မ်ိဳး။ တစ္ခ်ိဳ႕က သံုးမ်ိဳးျဖစ္ရင္းပဲ (၆၃) မ်ိဳးျဖစ္လာတယ္။ ပါဠိစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ မူလ မူလီသြပ္တယ္လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ဘယ္လုိလုပ္တာလဲဆုိေတာ့ ရာဂကုိ တည္။ ေဒါသနဲ႔ေပါင္း၊ (၁) မ်ိဳး၊ ေမာဟနဲ႔ေပါင္း (၁) မ်ိဳး။ ပညာနဲ႔ေပါင္း (၁)မ်ိဳး။ သဒၶါနဲ႔ေပါင္း (၁) မ်ိဳး။ စသျဖင့္ အားလံုးေပါင္ေတာ့ (၆၃) ပါးျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ (တြက္ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ မျပည့္လုိ႔ရွိရင္ မေက်နပ္လုိ႔ရွိရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လွမ္းေျပာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ တြက္ျပပါ့မယ္)
ကဲလူခ်င္းတူပါလ်က္ကယ္နဲ႔ ဘာလုိ႔ ဒီလုိစ႐ုိက္ေတြ ကြဲျပားေနရတာလဲ။ အတိတ္ဘ၀နဲ႔သာ ဆုိင္ပါေၾကာင္းခင္ဗ်ာ။ ဘယ္လုိမွ ျငင္းပယ္လုိ႔မရတဲ့ မျဖစ္မေနလက္ခံလုိက္ရတဲ့ ဘာ၀ါ ဘေ၀ကပါလာတဲ့ ၀ါသနာအေလ့ေလး ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူမွ ဒီ (၆၃) ပါးေသာ စ႐ုိက္ထဲက ေျပးမလြတ္ပါဘူး။ ဘယ္သူမွာ ဘာစ႐ုိက္ပါလာတယ္ဆုိတာကုိေတာ့ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ အနည္းအက်ဥ္းခန္႔မွန္း ႏုိင္ပါတယ္။ ဘယ္သူ ဘာစ႐ုိက္ရွိလဲဆုိတာကုိ သူ႔ရ႕ဲ အသြားအလာ အေနအထုိင္ အေျပာအဆုိကေန သိႏုိင္ပါတယ္။ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ေတာ့ ပရစိတၱ၀ိဇာနာနဉာဏ္ရမွ သိႏုိင္တာပါ။ ဒီလုိစ႐ုိက္ကုိ ဘုရားရွင္တစ္ပါးတည္းသာ စြန္႔ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီစ႐ုိက္ေတြက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကုိ ဥပါဒါန္ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဥပါဒါန္ျဖစ္သည့္အေလွ်ာက္ ဘ၀ေတြ ျဖစ္ရပါတယ္။ ဘ၀ပစၥယာ ဇာတိေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ သံသရာမွာ တ၀ဲလည္လည္ လည္ရျပန္ပါတယ္။ ထပ္ခါထပ္ခါ ျဖစ္ပါတယ္။ စ႐ုိက္ေတြဟာ တကယ္ေတာ့ ဥပါဒါန္ေတြပါ။ ကဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘယ္လုိျဖတ္မလဲ။ ဒီဘ၀မွာ ကတည္းက အဲဒီစ႐ုိက္ဟာ မေကာင္းတဲ့စ႐ုိက္ျဖစ္ေနရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပါးလွ်သြားေအာင္ လုပ္ရပါမယ္။ ေလးသမားေတြ ျမႇားကုိ မီးနဲ႔ကင္ၿပီး ေျဖာင့္ရသလုိ စ႐ုိက္ဆိုးေတြမွာ တိမ္းပါးေနတဲ့ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရ႕ဲစိတ္ကုိ ၀ိပႆနာမွာ ကင္ရပါမယ္။ သက္ဆုိင္ရာ ၀ိပႆနာေတြရွိ ေပေသာ္ျငားလည္း ဒီေခတ္မွာေတာ့ တရားျပဆရာေတာ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အာနာပါန တစ္မ်ိဳးတည္းကုိသာ ႐ႈခုိင္းပါေတာ့တယ္။ ဘာလုိ႔ အဲဒီ အာနာပါန တစ္မ်ိဳးတည္းကုိ ႐ႈခုိင္းသလဲဆုိေတာ့ စ႐ုိက္အားလံုးကုိလည္း ဒီအာနာပါနက ျဖတ္ႏုိင္လုိ႔ပါ။ သုိ႔ေသာ္ သူ႔သက္ဆုိင္ရာ စ႐ုိက္နဲ႔ သက္ဆုိင္ရာ ၀ိပႆနာနဲ႔ ညႇိၿပီး ႐ႈႏုိင္ရင္ေတာ့ ဒီစ႐ုိက္ေတြ အလြယ္တကူ ပ်က္ႏုိင္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးသိတာက တရားထုိင္ရမယ္။ ၀ိပႆနာ႐ႈရမယ္ဆုိရင္ အာနာပါနကုိပဲ သိၾကေတာ့တာကုိး။ အာနာပါနက ဘာနဲ႔တူသလဲဆုိေတာ့ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္က ႏွာေစးေနလုိ႔ပါဆုိၿပီးလာတဲ့သူကုိ ပါရာစီတေမာေပးတယ္။ ကုိက္ခဲေနလိ႔ုပါဆုိၿပီးလာတဲ့သူကုိလည္း ပါရာစီတေမာေပးတယ္။ ဖ်ားေနလုိ႔ပါဆုိၿပီး လာတဲ့သူကုိလည္း ပါရာစီတေမာေပးတယ္။ အာနာပါနက အဲဒီပါရာစီတေမာနဲ႔ သြားတူပါတယ္။ ေရာဂါေပ်ာက္ေတာ့ ေပ်ာက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အရွင္း မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။
(ဒီပိုစ့္နဲ႔ ေျပာခ်င္တာက ဘယ္လုိတရားထိုင္ထုိင္ ၀ါသနာစ႐ုိက္ကုိ မစြန္႔ႏုိင္ေသးဘူးဆုိတာကိုပါ။ ဘေလာ့ဂါတစ္ဦးရဲ႕ အေမးကုိ ေျဖလုိက္တာပါ။ သူ႔အေမးမွာ ဘုရားကုိ ေစာ္ကားရာက်မလား။ တရားကုိ ေစာ္ကားရာက်မလားလုိ႔ ပါတယ္။ တရားစခန္းကုိေတာ့ ေစာ္ကားရာက်မွာပဲ။ အဲဒီ တရားစခန္းက ျပန္လာတာေလ။ စြံပါဘူး။ အရင္အတုိင္းပါပဲလုိ႔ ျဖစ္ေနမွာေပါ့။ ဟုတ္ဘူးလား။ တရားစခန္းကျပန္လာ အရင္လုိ ရပ္ကြက္ေအာ့ေၾကာလန္ျပန္ျဖစ္တဲ့သူေတြ ရွိေနရတာက ဘုရားရွင္သာလွ်င္ ၀ါသနာစ႐ုိက္ကုိ စြန္႔ႏုိင္တာမုိ႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္စ႐ုိက္က မေကာင္းတဲ့ဘက္ကုိ ယိမ္းေနတယ္ဆုိရင္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္းပါးေအာင္ေတာ့ လုပ္ေနရမွာေပါ့ေလ။ အရက္တုိ႔ ဘိန္းတုိ႔ျဖတ္တာထက္ ဆုိးပါေၾကာင္းေတာ့ သတိေပးလုိက္ပါတယ္။)
Thank you for your sharing. I am worried that I lack creative ideas. It is your article that makes me full of hope. Thank you. But, I have a question, can you help me? https://www.binance.com/fr-AF/register?ref=JHQQKNKN